O director e guionista arxentino Mariano Llinás (“Historias extraordinarias”, “La flor”) será o titor dos proxectos nacionais que resulten seleccionados para participar na segunda edición de VENTURA, unha iniciativa creada polo Festival Internacional de Cinema Play-Doc, cuxa convocatoria está aberta desde o 11 de setembro.
VENTURA é unha plataforma internacional concibida para o desenvolvemento de proxectos cinematográficos independentes, españois e internacionais, cunha forte visión artística, e que ofrece un programa que comprende a formación profesional, o desenvolvemento de proxectos e os encontros de coprodución a través de actividades presenciais e virtuais. Entre os proxectos seleccionados das preto de 300 propostas que se presentaron á exitosa primeira edición atópanse as novas producións de Luís Urbano, Beli Martínez, Andrea Queralt, Felipe Lage ou Thomas Ordonneau, xunto a cineastas como Maureen Fazendeiro, Ben Rivers, Camilo Restrepo, Carla Andrade e Alessandro Comodin, entre outros.
VENTURA acepta proxectos de calquera país, sexa cal for a etapa na que se atopen –desenvolvemento, produción ou postproducción–, sen restricións respecto a a duración, o formato ou o xénero cinematográfico. En cada edición selecciónanse dez proxectos divididos en cinco españois e cinco internacionais. O programa está deseñado en tres etapas: os proxectos nacionais participan en todas as etapas mentres que os internacionais son convidados a unirse directamente á terceira e última fase, correspondente ao Foro de Coprodución Internacional.
Finalmente todos os participantes presentarán os seus respectivos proxectos ante un xurado de prestixio internacional que concederá un premio en metálico de 10.000 €. Así mesmo, VENTURA ofrecerá unha serie de premios en servizos.
A convocatoria para participar na segunda edición de VENTURA xa está aberta. A data límite de admisión para os proxectos nacionais é o 22 de outubro, mentres que a correspondente aos proxectos internacionais é o 26 de novembro. Toda a información, así como as bases de participación e o formulario de inscrición pódese atopar en www.ventura.gal
Traballar coa materia: unha conversación con Mariano Llinás
A Asociación Cultural Enfoques, responsable do festival de cinema Play-Doc desde hai dúas décadas, así como das dúas edicións de VENTURA, convidou ao cineasta arxentino Mariano Llinás para ser o titor encargado da residencia de escritura, etapa central de VENTURA que terá lugar en xaneiro de 2024 na Finca Remesal, un espazo ideal para o desenvolvemento do traballo creativo, situado nos arredores de Tui, na ladeira do parque natural do Monte Aloia e en plena comuñón coa natureza. Segundo a organización, Llinás, ademais da súa excelente capacidade como docente, é a persoa ideal para desempeñar este labor, precisamente pola súa postura crítica ante este tipo de actividades.
Recoñecido como director grazas a películas como “Historias extraordinarias” e “La flor”, Mariano Llinás tamén é un dos mellores e máis orixinais pensadores do cinema contemporáneo. A súa experiencia como guionista, crítico, docente e titor de decenas de proxectos permitíronlle estudar e analizar os modos e modelos do quefacer cinematográfico, tanto desde o seu lado de produción como, principalmente, do estético. Se algo caracteriza a Llinás e á súa obra é o seu carácter de polémica, a maneira na que as súas ideas discuten permanentemente todos os preconceptos e supostos que se manexan no mundo da creación, a produción e ata dos festivais de cinema.
Ademais do seu indubidable talento e experiencia, é ese carácter de “polemista” o que o converte nunha das persoas máis indicadas para este tipo de titorías, sistema do que é moi crítico e ao que tenta, desde o seu lugar, sacar das convencións e lugares máis comúns. “O que en xeral pasa é que o sistema está feito de forma tal que, suponse, coa xira polos diferentes laboratorios un proxecto gaña prestixio, gana como como cucardas que lle serven para seguir circulando –analiza–. E moitas veces os responsables dos proxectos fan estes talleres sen ter verdadeiro interese no que os titores lles van a dicir. Entón o titor, ao notar iso, tamén di calquera cousa e non se esforza moito”.
-Como se evita que unha titoría sexa só iso?
-É que, vistos dese xeito, analiza o realizador, “os talleres e titorías son unha especie de mecanismo que non serve para nada, salvo para que a xente gáñese a vida e que leve adiante os seus proxectos. Eu non traballo así, a min non me interesa ser parte diso. Entón todo o que podamos facer nas titorías vai depender da verdadeira vontade dos participantes de cambiar as cousas, de escoitar. Non sempre a xente ten ganas diso, non sempre lle interesa de verdade. Pero sen un verdadeiro interese en mellorar os proxectos non ten sentido o traballo”.
-Existe algunha forma ou método para lograr que iso non suceda?
-Para min, si. Hai un método claro. Máis que un método, unha postura. En xeral, dáme a impresión de que este tipo de talleres de cando en cando están dados por cineastas e, cando o están, ás veces son peores porque os cineastas non teñen conciencia da súa propia técnica. En xeral, todo xira en torno do que poderiamos chamar “a expresión”. Cousas da orde da proposta estética ou da motivación de por que un fai tal ou cal proxecto. En xeral dinse moito ese tipo de cousas, cousas que a min non me interesan para nada.
-Que é o que si che interesa?
-Eu teño moita experiencia traballando con películas propias e alleas, polo que trato de ir directamente ao material. Ou sexa, traballar coa materia que se quere filmar, coa materia que se quere escribir e pensar unicamente desde aí; é dicir, sen elementos externos á obra ou á futura obra. Non me interesa que digan “o que eu quero é…”. Non é iso, é traballar directamente coa materia. Iso, paréceme, é algo moi pouco común neste tipo de talleres. Pero as veces que iso se fai, dá moi bo resultado. Funciona.